uyanış..

"caner işin gücün var mı abi? yok di mi.. yazsana okuyalım biz de.."

cümlesiyle uyandım. bu cümle sanki blogumu okuyan herkesin (toplasan 10 kişi çıkmaz la) ortak düşüncesini dile getiriyormuş gibi geldi. artık bir şeyler yazmalıydım. evet, bunu yapmalıydım müritlerim için. haydi o zaman safları sıklaştıralım.

"öhömm.. hadi bahalım.." dediğinizi duyar gibiyim.

● okul başladı biliyosunuz. yeni okul, yeni insanlar, eski insanlar da var tabi, bi de eğlenceli olursa hayatımın bu yeni dönemi, tadından yenmicek sanırım. hangi üniversiteye girdim, hangi bölümü kazandım falan hepiniz biliyosunuz zaten. bi daha burda yazıp da hava atıyomuş gibi bi imaj yaratmaya gerek yok. yalnız şunu söylemek istiyorum henüz üniversiteli olmayanlara, çok güzel lan buralar. hepiniz gelin, şahane ortam var hacı.

● lan şu paragraf başlarına nokta koymayı öğrendim ya çok mutluyum. kendimi ayda yürüyo gibi hissettim valla. bu bilgiyi veren daçe'ye buradan selam yollamak istiyorum. sağ olsun, var olsun.

● daçe demişken, adam 250. yazısını yazmak üzere. kendisini bu azminden ve başarısından ötürü kutluyor, başarılarının devamını diliyorum. anketinde verdiğim oya da uyarak şunu söylemek istiyorum: "nice 250'lere daçe!!"

● bundan sonra blogu boşlamıcam söz. oturup adam gibi konu düşüncem. kitap yazar gibi, bu işten para kazanacak gibi ciddiye alıcam bu işi, söz. siz de böylece daha çok okuyacak, daha çok eğlenecek, daha çok reklam yapacaksınız. emrivaki falan değil, naçizane düşüncelerim öyle.

● şu ülkede feysbuk'ta beyinsiz isimle grup açanlardan daha tehlikeli bir şey varsa o da kanal d'dir arkadaş. adamlar bütün günlere dizi koymuşlar ve hepsi hayvan gibi reyting yapıyo. çıldırıcam. yayınladıkları bütün diziler de romanlardan uyarlama. uyarlama dediysem, yüzüklerin efendisi, harry potter gibi sanmayın. bunlarınki daha çok kafasına göre uyarlama. başlarda romandaki gibi başlayıp bi süre sonra kafalarına göre senaryo yazıyolar, biz de oturup izliyoruz "adam ne güzel roman yazmış lan" diye. sinirimi döktüm, kendime geldim.

uzun zaman sonra yazdığım bu yazı iyi geldi. bloga bişi yazmamanın verdiği vicdan azabını attım üzerimden bi nebze. önümüzdeki günlerde görüşmek dileğiyle. hikaye falan yazasım var ama du bakalım. neyse muhteşem insanlarsınız hepiniz. kib bye!