adsız.txt

ortaokuldan beri kompozisyon derslerini hiç sevmedim. çünkü ben hiçbir yazıma adam akıllı giriş yapamadım. hocalar tutturmasa, giriş-gelişme-sonuç olmak üzere 3 bölümden oluşacak yazınız diye, şu an bir yaşar kemal, bir orhan veli olmuştum belki de. şaka şaka, o kadar da değil. hocaların bu tutumu yüzünden çoğu öğrencinin yazısı "hepimizin bildiği gibi insanlar doğar, büyür ve ölürler." ya da "insanlar sosyal varlıklardır." gibi kalıplarla başlamıştır. benimkiler de hep verilen konuyu tanımlamakla başladı. ama artık bu blog sayesinde özgürüm. istersem sonuçtan başlarım yazmaya, istersem sadece gelişme yazarım. biriniz de çıkıp itiraz ederseniz bu ne biçim yazı diye, "edebiyat hocası mısın sen?" diye çıkışırım haberiniz olsun. bütün bunları nereye bağlayacağımı bilememekle beraber, tehditlerimi ciddiye almamanızı öneririm.

evet, hepimizin bildiği gibi insanlar.. ahah yok yok şaka. ilahi ben.

malumunuz, bu sene ben ikinci kez ÖSS denen belayla başa çıkmak zorundayım. geçen yıl aldığım puanı beğenmemem ve çoğunuzun bildiği ODTÜ takıntım yüzünden bir daha denemek istedim. bu kararımdan pişman olup olmadığımı 14 haziran'da hep beraber göreceğiz sevgili okurlar. ama sanıyorum ki, bu gidişle, geçen senekinden daha iyi bir puan alarak istediğim okulun istediğim bölümüne girebileceğim. sınav günü bi aksilik yaşanmazsa. kendime bu kadar çok güvenmesem, zaten şu an burada oturup bu sayfaya yazı yazıyor olmam. bunu söylemek bile bi suçluluk duygusu uyandırıyor. "bugün de ders çalışmadım yaa off." diye. saat daha 11.35 gerçi. sonra çalışırım. söz. valla. söz.

ODTÜ takıntım yüzünden, bana "salaksın, gerizekalısın, beyinsizsin.." diyenler oldu. beni anlayamadılar, anlam veremediler, çünkü onlar için ODTÜ sadece bir okul. benim içinse "bir yaşam biçimi". ahah yok yaşam biçimi olmasa da, bir efsane olduğu aşikar. o nedenle ben bir daha bu riski alıp bu lanet olası sınava giriyorum. inanıyorum, yapacağım. finalle çalışmamış olsam da, kazanacağım! yine de bir düşünürün dediği gibi: "nasip kısmet bu işler, canerim.."

bu yazımda sizlere kâh şakalar yaparak, kâh ciddi olarak başımdaki en büyük belayı, kıyısından da olsa anlattım. hepsini birden anlatıp tadını kaçırmak istemiyorum. ama bana sonra demeyin "iyi ki bi ÖSS'ye gircen, her gün aynı şeylerden bahsediyosun.." diye. neyse bitiriyorum hadi. başınızı ağrıttım, kusura bakmayın. yine de zahmet edip okuduğunuz için teşekkürler. kendinize iyi bakın. "si yu on törzdey.."